समाप्त

लहानपण देगा देवा... हि मी सुरु केलेली ब्लॉग्सची मालिका मी आज संपवत आहे. न सरले लहानपण हा त्यातला खऱ्या अर्थाने शेवटचा लेख होता. हा फक्त एक मालिकेवर एंडिंग नोट.


मनात घोळत असलेल्या काही आठवणी, लहानपनावारचे विचार, काही आधीपासून डोक्यात होते, काही हि मालिका सुरु केल्यामुळे सुचले, अशा सगळ्या सामुग्रीसाहित मी हे लेख लिहिले. माझ्या लहानपणाबद्दल असल्याने साहजिकच मला लिहिताना आनंद झालाच.

 आत्मचरित्र लिहायचं नाही हे माझ्या डोक्यात आधीच स्पष्ट होतं. फेसबुकवर ८०च्या दशकात जन्मलेल्या लोकांविषयी एक जनरल पोस्ट वाचून मला यावर लिहायची कल्पना सुचली. त्यामुळे जमेल तितकं जनरल लिहायचं मी प्रयत्न केला. अशा आठवणी लिहिल्या ज्यातले प्रसंग थोड्या फरकाने सगळ्यांनी अनुभवले असतील. थोडं जमलं थोडं राहिलं.

त्यामुळे एका मर्यादेपलीकडे आठवणी लिहायला हि मर्यादा होत्या. माझं सगळं लहानपण, आणि मी कसा घडलो हे सांगत बसायला मी काही महापुरुष नाही. त्यामुळे short & sweet  असंच या मालिकेचं स्वरूप राहावं याचा मी प्रयत्न केला.

माझे ब्लॉग्स सातत्य आल्यापासून चांगले वाचले गेले. ( माझ्या मेल करण्याचाही फायदा झाला. :-) ) संमिश्र प्रतिक्रिया मिळाल्या. ज्यांनी वाचलं त्यातल्या बहुतेकांना त्यांचं लहानपण या न त्या मार्गे आठवलं. माझा एक उद्देश सफल झाला.

मी मराठी सोबत अमराठी मित्रांसाठी इंग्लिशमध्ये लिहायचं प्रयत्न केला, विषय सोपा असताना जमलं ते, पण थोडे हाय फाय विषय आणि मराठी आल्यानंतर तेच हाय फाय इंग्लिश मध्ये लिहायला मला जमलं नाही. शब्दासंपदेचा अभाव आणि आळस हि त्यामागची कारणे. असो.

वाचणाऱ्यांना आणि लिहिणाऱ्या मला लहानपणीच्या आठवणीतून आनंद मिळाला. तो आनंद मनात ठेवून मी या मालिकेतून निरोप घेतो.

समाप्त.